Mae hawliadau yn un peth, wrth
gwrs, ac mae prawf yn beth arall. Fel na welodd neb Dduw erioed (Ioan 1:18),
mae llawer o bobl yn credu nad oes tystiolaeth o Ei fodolaeth. Nid yw pobl o’r
fath yn credu mewn unrhyw Dduw, heb sôn am y Duw unigryw sy’n cael ei ddatgelu
yn y Beibl. Fodd bynnag, mae Duw yr Beibl wedi darparu tystiolaeth i gefnogi Ei
hawliadau ac mae ganddo dystion sy’n tystio i’w fodolaeth a’i ddiben.
Dyma mae Duw yn ei ddweud wrth
ei dystion yr Iddewon: “Peidiwch ag ofni na dychryn; oni ddywedais wrthych
erstalwm? Fe fynegais, a chwi yw fy nhystion. A oes duw ond myfi? Nid oes
craig. Ni wn i am un. Y mae pawb sy'n gwneud eilunod yn ddiddim, ac nid oes
lles yng ngwrthrych eu serch; y mae eu tystion heb weld a heb wybod, ac o'r
herwydd fe'u cywilyddir” (Eseia 44:8,9). Ailadroddir y ddadl hon yn fanylach yn
(Eseia 43:9-13).
Yr Iddewon yw tystion Duw, ac
roedd Duw yn dweud, trwy ei broffwyd, bod eu hanes yn eu gwneud yn dystion i'w
honiadau amdano ei Hun. Oherwydd y mae Duw wedi gwneud ac wedi cadw addewidion
iddynt, ac wedi rhagweld yn fanwl iawn beth sydd i ddigwydd iddynt. Ar ben
hynny, dywedodd nad oes gan unrhyw dduw arall dystion o'r fath, ac am eilunod,
nad ydynt yn dduwiau gwirioneddol o gwbl, ni allant eu helpu mewn unrhyw ffordd
oherwydd nid ydynt yn gweld nac yn gwybod dim o gwbl.
Mae’r pobol Iddewig yn dystion
pwerus iawn, oherwydd nid ydynt wedi gwirfoddoli i gyflawni’r rôl hon ac
efallai na fyddant hyd yn oed yn sylweddoli eu bod yn ei chyflawni. Nid yw eu
tyst yn uniongyrchol o dan eu rheolaeth na eu dymuniadau a felly maent yn
dystion diduedd.
Y mae llawer o
brophwydoliaethau am yr Iuddewon, ond canolbwyntiwn ar dair yn unig, a rhoddir
dwy o honynt yn Deuteronomium pennod 28, lle y gosododd Duw ei addewidion i
genedl Israel; lle mae'n dweud, os bydden nhw'n ufuddhau i'w orchmynion,
byddai'n gofalu [1] amdanyn nhw ac yn eu hamddiffyn [2] yn y wlad y daeth â nhw
iddi pan fyddai yn eu cymryd allan o'r Aifft; ond ar y llaw arall pe byddent yn
anufuddhau i'w orchmynion ef, yna byddai trychinebau'n digwydd iddynt, byddent
yn cael eu cymryd fel gaeth weision allan o'u gwlad [3] ac yn y pen draw
byddent yn mynd ar wasgar trwy'r byd [4].
O ran [3] uchod, bu Iddewon
cyfnod yr Hen Destament yn gaeth weision am 70 mlynedd ym Mabilon, ond
dychwelodd i'r wlad yn BC 536, ond nid yn barhaol; daeth geiriau [4] uchod i
ddod yn wir ar ôl AD 70 pan wasgarwyd yr Iddewon ledled y byd, gan arwain at yr
holocost yn yr ugeinfed ganrif; mae'r geiriau proffwydol canlynol yn iasoer eu
cywirdeb: “Ni chei lonydd na gorffwysfa
i wadn dy droed ymhlith y cenhedloedd hyn; bydd yr ARGLWYDD yn rhoi iti yno
galon ofnus, llygaid yn pallu ac ysbryd llesg. Bydd dy fywyd fel pe'n hongian
o'th flaen, a bydd arnat ofn nos a dydd, heb ddim sicrwydd gennyt am dy
einioes. O achos yr ofn yn dy galon a'r hyn a wêl dy lygaid, byddi'n dweud yn y
bore, “O na fyddai'n hwyr!” ac yn yr hwyr, “O na fyddai'n fore!” (Deuteronomium
28:65-67).
Y drydedd broffwydoliaeth
rydym am ei hystyried yw, er gwaethaf y gwasgariad hwn, y byddai'r Iddewon yn
cadw eu hunaniaeth genedlaethol - byddent bob amser yn cael eu hadnabod fel
Iddewon. Roedd hyn yn groes i bob disgwyl ac yn sicr yn wahanol i’r rhan fwyaf
o’r cenhedloedd eraill a oedd yn bwysig pan oedd Eseia a Jeremeia yn proffwydo.
Ble gallwn ni ofyn mae yr Asyriaid, y Babiloniaid neu'r Philistiaid? Ond mae'r
Iddewon wedi goroesi fel pobl ar wahân, ac maent yn barhau i dystio i fodolaeth
Duw a'i bwrpas.
Fel y
dywedodd y proffwyd Jeremeia: “Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, sy'n rhoi'r
haul yn oleuni'r dydd, a threfn y lleuad a'r sêr yn oleuni'r nos, sy'n
cynhyrfu'r môr nes bod ei donnau'n rhuo (ARGLWYDD y Lluoedd yw ei enw): Os
cilia'r drefn hon o'm gŵydd,” medd yr ARGLWYDD, yna bydd had Israel yn peidio
hyd byth â bod yn genedl ger fy mron” (Jeremeia 31:35,36). Mae Duw yn dweud y
bydd dinistrio'r genedl Iddewig, mor anodd (neu mor amhosibl) ag ymyrryd â
systemau natur, sydd hefyd o dan Ei reolaeth.
Felly, mae bodolaeth yr
Iddewon ac yn awr hefyd y genedl Iddewig ei hun, yn dystiolaeth bwerus mai Duw
yn wir yw'r Un, a'r unig wir Dduw. Daeth Israel yn genedl unwaith eto yn 1948
ar ôl bron 1900 o flynyddoedd o fod heb famwlad. Cyn 1948 ychydig o Iddewon
oedd yn Israel. Nawr mae miliynau o Iddewon yn ôl yn eu gwlad, yn union fel yr
addawodd Duw.
Mae cenedl Israel yn rhan o'r
newyddion yn gyson. Er yr hyn a feddyliant neu a gredant, y mae holl hanes yr
Iuddewon yn dyst fod Duw y Bibl yn bod; a fod Ef yn rheoli materion dynol; ac
mai Efe yw yr unig wir Dduw.
Felly bob tro y clywn am
Israel, mae yn dystiolaeth bellach i gredu yn Duw, a bod Ei pwrpas yn prysur yn
agosáu at ei ddiwedd, fel y mae Ef yn ei wneud yn glir yn Ei Air y Beibl.
No comments:
Post a Comment