Llygaid a chlustiau.

 Mae’n ddywediad adnabyddus ac o hynafiaeth fawr nad yw “henaint yn dod ar ei ben ei hun”, oherwydd mae’r Brenin Solomon yn dweud cymaint ac yn paentio portread geiriau o pobol mewn henaint ym mhennod 12 y Pregethwr, lle mae’n disgrifio sut mae llygaid yn pylu, clustiau yn mynd yn drwm eu clyw a chyfadrannau eraill yn cael eu colli. Efallai mai dim ond pan fydd y cyfadrannau gwych hyn yn dechrau methu y byddwn yn dysgu eu gwerthfawrogi yn llawn.

Mae’r salmydd yn datgan yn (Salm 94:9): “Onid yw'r un a blannodd glust yn clywed, a'r un a luniodd lygad yn gweld”? Yn ddysgu ni bod Duw, a'u gwnaeth mor rhyfeddol, yn clywed popeth ac yn gweld popeth a wnawn.

Gan symud yn nes at y dyddiau yr ydym yn byw ynddynt, pan ystyriwn gymhlethdodau a gweithrediad rhyfeddol y llygad gyda'r wybodaeth lawnach sydd bellach ar gael i ni, sut y gallai'r llygad fod wedi dod i fodolaeth trwy esblygiad?

Mewn gwirionedd cyfaddefodd Darwin: “The thoughts of the eye turn me cold”. Oherwydd roedd yn rhaid iddo fod yn berffaith y tro cyntaf. Gofynnodd Isaac Newton: “Was the eye contrived without skill in optics, and the ear without knowledge of sound?” Roedd angen sgiliau Creawdwr gwych i creu lygad a chlust. Felly ni ddylem eu cymryd yn ganiataol, ond dylem ddiolch i Dduw amdanynt.

Mae’r salmydd hefyd yn ein cynghori yn (Salm 119:18), i ofyn i Dduw am agor ein llygaid: “Agor fy llygaid imi weld rhyfeddodau dy gyfraith”, fel y gellir cael gwybodaeth trwy ddarllen ei Air pa fodd y gallwn ei wasanaethu Ef yn dderbyniol. Ysgrifennwyd geiriau Salm 119 gan y salmydd dan ysbrydoliaeth (fel yr oedd yr holl ysgrythur), ac felly mae Duw yn siarad yn uniongyrchol â ni trwy ei was, i ni ofyn iddo am agor ein llygaid fel y gellir cael cyngor o'r Beibl ar sut i wasanaethu Ef yn dderbyniol.

Ar ddechrau Salm 119, mae’r salmydd yn datgan bendith i pobol sydd yn tueddu at Dduw a’i ffyrdd: “Gwyn eu byd y rhai perffaith eu ffordd,y rhai sy'n rhodio yng nghyfraith yr ARGLWYDD. Gwyn eu byd y rhai sy'n cadw ei farnedigaethau, ac yn ei geisio ef â'u holl gallon” (Salm 119:1,2).

Mae’n hollbwysig inni roi’r fath sylw i Air Duw, er mwyn ar ddychweliad Iesu, fydd na wŷr a gwragedd yn awyddus nid yn unig i ddarllen ond i roi’r pethau y maent wedi’u dysgu ar waith, er mwyn iddynt hwy trwy ras, derbyn ei gymeradwyaeth a'i wobr am wasanaeth ffyddlon: “Ardderchog, fy ngwas da a ffyddlon, . . . . buost yn ffyddlon wrth ofalu am ychydig, fe osodaf lawer yn dy ofal; tyrd i ymuno yn llawenydd dy feistr” (Mathew 25:21).