Byddwch yn gryf ac o ddewrder da.
Rydym i gyd yn ofni ar adegau, mae'n ffaith o brofiad dynol. Ond ni ddylem fod
yn gywilydd pan fydd yn digwydd, oherwydd mae gan bobun ohonom ofnau, pryderon, sy'n newid wrth i ni fynd trwy fywyd. Mae rhai o'n hofnau yn "breifat", yn hysbys i chi'ch hun yn unig, ac mae rhai yn amlwg i bawb eu gweld. Wrth i ni dyfu i fyny, mae ofn o beidio â llwyddo
yn yr ysgol, ac o orfod "sefyll i fyny a chael eich cyfrif", pan fyddwn yn cael ein datrys i sefyll yn erbyn drwg ein byd presennol.
Mae gan wŷr, bryderon penodol ynghylch gwneud llwyddiant yn eu gwaith a gofalu am eu plant. Efallai bod gwragedd, yn poeni am broblemau teuluol, ac mae'n ddigon posib y bydd y ddau bartner yn poeni am eu plant, eu haddysg, eu ffrindiau, a'r dylanwad y gallai'r oes ddrwg bresennol ei gael arnyn nhw.
Po hynaf ydym ni, po fwyaf yr ydym yn ofni cynyddu afiechyd, y boen a'r dioddefaint, treialon ac unigrwydd, neu golli annibyniaeth, a allai ddod gydag oedran.Ond mae Duw, sy’n gwybod ein gwendidau, yn rhoi sicrwydd inni, os ydym yn alinio ein bywydau â’i ewyllys ef, ac yn ceisio gwneud ei ewyllys, yn lle bod ar ein pennau ein hunain, dywed wrthym “na fydd Ef byth yn ein gwrthod na’n gadael”.
Gofynnodd ei ddisgyblion i Iesu ragweld y digwyddiadau a fyddai’n arwain at ddychwelyd i’r ddaear o’r nefoedd.
Rhagwelodd yn union yr hyn sydd wedi digwydd yn y
blynyddoedd rhwng hynny, yn Luc 21: rhyfeloedd, newyn, daeargrynfeydd a salwch, a fyddai’n cynyddu wrth i bethau waethygu’n raddol, yn y pen draw dywedodd Iesu y byddai pobl yn dychryn ar gyfer y dyfodol.
“Bydd arwyddion yn yr haul a'r lloer a'r sêr. Ar y ddaear bydd cenhedloedd mewn cyfyngder yn eu pryder rhag trymru ac ymchwydd y môr. Bydd pobl yn llewygu gan ofn wrth ddisgwyl y pethau sy'n dod ar y byd; oherwydd ysgydwir nerthoedd y nefoedd. A'r pryd hwnnw gwelant Fab y Dyn yn dyfod mewn cwmwl gyda nerth a gogoniant mawr. Pan ddechreua'r pethau hyn ddigwydd, ymunionwch a chodwch eich pennau, oherwydd y mae eich rhyddhad yn agosáu.” Luc 21:25-28 Y Beibl Newydd Cymrag Diwygiedig (BNCD) 2004.Pa mor dda mae'r geiriau hynny'n disgrifio'r dyddiau rydyn ni'n byw ynddynt nawr, gan roi sicrwydd i Fyfyrwyr y Beibl na all dychweliad Iesu fod yn bell i ffwrdd.
Ond sylwch hefyd, sut mae y dau beth yn cael eu dwyn ynghyd yn y darn uchod. [1] Pan fydd pobl yn gyffredinol mewn trallod gan y pethau sy'n dod, pan maen nhw'n dweud ymysg ei gilydd “Beth bynnag nesaf?” - [2] nid oes gan y credadun ofn ar gyfer y dyfodol.Oherwydd, mae'r credadun sydd wedi paratoi ei fywyd ar gyfer yr hyn sy'n dod nesaf - dychweliad yr Arglwydd Iesu Grist i'r ddaear - yn gwybod bod Crist yn dod i rhyddhai ac achub y rhai sy'n eiddo iddo, a'u gwobrwyo â chyfiawnder ac anfarwoldeb am gwasanaeth ffyddlon, a lle parchus yn Nheyrnas Dduw y mae Iesu i'w sefydlu ar y ddaear.
Does dim ryfedd felly fod Iesu yn eu cynnig, “Edrychwch i fyny a chodwch eich pennau, oherwydd bod eich prynedigaeth yn agosáu”.
Felly pan mae Iesu'n dweud wrth ei weision ffyddlon i, “Peidiwch ag ofni”, mae'n rhoi
neges gadarnhaol iddyn nhw hefyd, i fod yn gadarn ac yn penderfynol yn ei wasanaeth, oherwydd p'un a ydyn nhw'n fyw neu'n farw ar ôl iddo ddychwelyd, maen nhw i gyd yn sicr o gwobr am wasanaeth ffyddlon, fel y dywed geiriau 1 Thesaloniaid wrthym, ac roeddent I “Calonogi ac adeiladi bob un ei gilydd” gydar geiriau hyn.“Hyn yr ydym yn ei ddweud wrthych ar air yr Arglwydd: ni fyddwn ni, y rhai byw a adewir hyd ddyfodiad yr Arglwydd, yn rhagflaenu dim ar y rhai sydd wedi huno. Oherwydd pan floeddir y gorchymyn, pan fydd yr archangel yn galw ac utgorn Duw yn seinio, bydd yr Arglwydd ei hun yn disgyn o'r nef; bydd y meirw yng Nghrist yn atgyfodi yn gyntaf, ac yna byddwn ni, y rhai byw a fydd wedi eu gadael, yn cael ein cipio i fyny gyda hwy yn y cymylau, i gyfarfod â'r Arglwydd yn yr awyr; ac felly byddwn gyda'r Arglwydd yn barhaus. Calonogwch eich gilydd, felly, â'r geiriau hyn . . .
No comments:
Post a Comment